Kind I is tien jaar, denkt hij. Op zijn vlucht vanuit de oorlog is hij helemaal alleen in een vluchtelingenkamp terechtgekomen. Hij is er vrienden geworden met kind L en E. De kinderen worden in het kamp niet bij naam genoemd, want ze hebben geen paspoort, dat ze zelf een levensboek noemen. In de modder en ellende van het kamp probeert I met zijn vriendjes eten te vinden. En hij bedenkt spelletjes, ondanks alles. Dit aangrijpende verhaal wordt in de ik-vorm verteld in vrij lange hoofdstukken, maar het boek heeft een heel ruime bladspiegel, wat het lezen gemakkelijk maakt. Schrijnend toont het het leven van kinderen in vluchtelingenkampen. De hoofdpersoon heeft een onverwoestbaar geloof in spel en vriendschap. Dat geeft het verhaal een beetje lichtheid, maar maakt het tegelijk nog indringender. Tegen het einde zit er veel dreiging in het verhaal, maar hoewel het einde open ligt, zit er toch iets hoopvols in. Een boek voor wie wil weten wat er in de wereld speelt. De auteur groeide op in Engeland; zijn vader vluchtte uit Estland vanwege het communistische regime van Stalin. Met voorwoord van Art Rooijakkers, ambassadeur van Stichting Vluchteling. Voor alle leeftijden vanaf ca. 11 jaar. Verberg tekst

Samen met andere kinderen groeit kind i op in een vluchtelingenkamp. Het kamp is een verzameling van verschillende kinderen, volwassenen, bewakers en hulpverleners. De plunderingen, de gevechten, de spelletjes, de nieuwe ontmoetingen en de intense vriendschappen schetsen hoe divers een vluchtelingenkamp is. De wereld in het klein, maar dan zonder papieren en zonder identiteit. De kinderen lijken door iedereen vergeten te zijn, maar zichzelf en elkaar vergeten doen ze niet. Godelieve is een van de hulpverleners die zich inzet om de kinderen een betere toekomst te geven. Een meeslepend verhaal over het leven in het kamp, de droom naar een leven buiten het kamp en de moed om te vluchten uit het kamp.

Opmerkelijk is dat het boek geen cover heeft zoals je die zou verwachten. Op de cover ontbreekt een beeld, alsof de identiteit van het boek verloren is gegaan tijdens het drukproces. De cover bestaat uit de titel en begintekst van het verhaal. Het is een weerspiegeling van de kinderen die geen identiteit hebben in het vluchtelingenkamp. Ze hebben geen papieren, niemand weet waar ze vandaan komen en niemand weet wiens kind ze zijn. De begintekst beschrijft hoe één van de kinderen denkt jarig te zijn. Het is meteen duidelijk dat de ervaringen van de vluchtelingenkinderen in dit boek centraal staan, hoe ze proberen vast te houden aan wie ze zijn en hoe hun identiteit elke dag een beetje verloren lijkt te gaan.

Het verhaal van kind i en van de andere kinderen in het kamp is een universeel verhaal. De auteur koos ervoor om geen plaatsnamen of jaartallen te gebruiken. Dat zorgt ervoor dat niet het historische kader centraal staat, maar de kinderen zelf. Hoe de kinderen spelen, wat ze voelen, wat ze zeggen, hoe hun blik op de wereld is … vormen de kern van dit boek. De auteur slaagt erin om ons zo op een onbevangen manier door de ogen van de kinderen te laten kijken. Op een intieme manier krijgen we via de kinderen een inkijk in hun vluchtelingenkamp. De rauwe werkelijkheid zorgt ervoor dat gevoelens zoals ontroering, verwondering, gelukzaligheid en droefheid bij de lezer de bovenhand nemen.  

Kind i is een boek dat ieder kind of jongere vanaf 10 jaar dient gelezen te hebben. De meeslepende verhalen van de kinderen zorgen ervoor dat het boek innemend is. In de klas kan het boek gebruikt worden om de vluchtelingenkampen dicht tot bij de kinderen te brengen. Het boek maakt bijvoorbeeld duidelijk dat kinderen in een vluchtelingenkamp dezelfde dromen, angsten en verzuchtingen hebben als kinderen in ons land. Kind i slaagt erin om kinderen van over de hele wereld met elkaar te laten verenigen, elkaar te leren kennen en om samen hun gedeelde dromen na te jagen.

Verberg tekst