King, Stephen
De donkere toren
Dit langverwachte laatste deel in Stephen King's magnum opus beschrijft de laatste etappe van Roland en zijn gunslingers en is verplichte kost voor de talloze fans van Stephen King.
Veel 'Dark Tower'-liefhebbers zullen met de nodige bedenkingen aan dit laatste deel begonnen zijn. Zou King zijn meest indrukwekkende en best doorwrochte werk tot een goed einde brengen? Er gebeurt in elk geval nog ongelooflijk veel in de meer dan 800 bladzijden en het verhaal is ook weer meeslepend vanaf het begin. De personages blijven levensecht en de offers die ze moeten brengen om hun tocht te vervolgen zijn hartverscheurend. King heeft zichzelf dus weer overtroffen. De vertaling ziet er goed uit en in de appendix is een vertaling van Robert Browning's Childe Roland to the Dark Tower Came opgenomen. De zwart-wit illustraties zijn overgenomen van het origineel, maar de prachtige kleurenplaten ontbreken jammer genoeg. Ook jammer is dat de fraaie illustratie op de kaft zo klein weergegeven wordt, want de terugkeer van de illustrator van het eerste uur Michael Whelan, is een bijkomende traktatie voor iedere liefhebber.
Deze vertaling is een goed alternatief voor lezers die het Engels niet goed machtig zijn, maar die toch getuige willen zijn van het einde van Rolands queeste naar de Donkere Toren.
[Paul Van Leeuwenkamp] Verberg tekst

In dit zevende en laatste deel van 'De donkere toren'-serie bereiken Roland de revolverheld en zijn groep de Donkere Toren. De afloop is gewelddadig. Roland en zijn gezellen moeten zich vele vijanden van het lijf houden, mutanten, vampiers, Rolands eigen nakomeling Mordred en de Scharlaken Koning. Een aantal losse eindjes – ook uit vijftien andere romans – worden aan elkaar geknoopt (onder andere 'The stand' en 'Salem’s lot'). De roman besluit met het gedicht van Robert Browning 'Childe Roland to the Dark Tower came', een besluit dat eenheid moet symboliseren. Lezers zijn ofwel verrukt van de serie of ze moeten er niets van hebben. Volgens deze laatste categorie is de serie een onsamenhangend geheel, is de wereld die de auteur creëert allesbehalve overtuigend, springt hij te vaak langdurig naar een andere tijd, zodat de draad nauwelijks nog te volgen is. Maar veel lezers maakt het weinig uit wat King doet, ze verslinden zijn boeken. Dit deel lijdt aan hetzelfde euvel: te veel losse eindjes die samen komen, te veel uitwijdingen en erg wijdlopig. Niet leesbaar zonder de eerste zes delen gelezen te hebben. Sluit aan op 'Een lied van Susannah' (2004)*. Bevat tekeningen in zwart-wit. Kleine druk. Verberg tekst