Na The Idiots van Lars von Trier en Festen van Thomas Vinterberg is Mifune's last song de derde Deense film die volgens de regels van Dogma '95 werd gemaakt. Regisseur en scenarist Søren Kragh-Jacobsen, vooral bekend door enkele bekroonde kinderfilms, was een van de vier ondertekenaars van dit manifest, dat een zuivering van de film voorstelt door van een aantal technische en narratieve mogelijkheden afstand te doen. In dit psychologisch familiedrama keert een pasgetrouwde carrière-jongen terug naar de boerderij in zijn geboortedorp om de begrafenis van zijn vader te regelen en een oplossing voor zijn zwakbegaafde broer te vinden. P. van Bueren (Volkskrant): '(...) een zwarte, maar tegelijk lieve, romantische komedie.' B. van de Graaf (Trouw): '(...) een vrij traditioneel verhaal (...) gewoon lekker ouderwets (...).' C. van Wijngaarden (Algemeen Dagblad): 'Het is zeker een goed geregisseerde en geacteerde film. Maar wat Mifune's last song mist is de scherpte van de eerdere Dogma's, het kritische op de burgelijke maatschappij.' B. Sigter (NRC): '(...) Kragh-Jacobsen is er niet op uit om op het niveau van plot of karakters verrassingen te bereiden. Hij wil het hebben van komische variaties en gevoelige details, van het sterke spel van de acteurs en de aandacht voor enscenering.' Verberg tekst