‘Niet voor doetjes’, zo staat het wit op zwart op de achterflap van Billy the Kid & de sheriff. Dat gaat zeker op voor het originele verhaal over Billy the Kid, maar of dat ook geldt voor dit zachte afkooksel voor jonge lezers en luisteraars, is maar zeer de vraag. De kern van het verhaal is bewaard: Billy the Kid leefde lang geleden in het Wilde Westen. Hij was een beruchte schutter en vermoordde voor zijn twintigste niet minder dan twintig mensen. Alles begon met de moord op John Tunstall, die als een vader voor hem was. Voor velen was Billy een held, voor Pat was hij lange tijd een vriend… tot Pat sheriff werd, en de opdracht kreeg Billy te doden.
Het verhaal wordt verteld door Siska Goeminne in de directe rede, waarbij Billy en Pat afwisselend aan het woord zijn. Soms lopen hun verhalen naast elkaar, maar soms ook krijg je vanuit de twee verschillende standpunten een andere kijk op dezelfde gebeurtenis of figuur. De twee stemmen worden aangeduid met een cowboyhoed, respectievelijk een sheriff-ster. Nieuw is die manier van visualiseren niet, je vindt ze ook in het prentenboek De coole cowboy van Tjibbe Veldkamp en Wouter Tulp. De stemmen zijn te horen op de bijgeleverde cd, waar ze worden vertolkt door Raf en Mich Walschaerts van Kommil Foo. Hun uitspraak is duidelijk verstaanbaar, maar slechts weinig gevarieerd en vooral weinig geanimeerd. Vooral sheriff Pat klinkt nogal saai. Billy praat levendiger, al klinkt hij soms te gechargeerd. Het contrast tussen beiden zorgt wel voor variatie en spanning, die bij momenten weet mee te slepen. Over het algemeen ontbreekt echter de sfeer van het Wilde Westen, en misschien nog wel meer in de muziek van deFilharmonie. Beslist een groot orkest, en soms ook indrukwekkende effecten, maar te weinig geïnspireerd door country en blues.
Siska Goeminne heeft een poging gedaan om ‘niet-voor-doetjes’ te schrijven, maar de tekst blijft al bij al braaf. Het straffe blijft beperkt tot af en toe een vloek als ‘verdomme’, een overdrijving als ‘waarmee hij een kolibrie in volle vlucht in de kont kon schieten’ of stoere, beeldende taal als ‘Ik stond stijf van colère, man, kippenvel over mijn hele lijf, en vanbinnen brandend als een hete peper.’
De illustraties van Sebastiaan van Doninck mengen humor met geweld. Daarbij wisselt hij kleinere tekeningen in blauw en zwart af met illustraties over de volle pagina in kleur. De uitvergrotingen en vertekeningen trekken de aandacht. De reusachtige stier, die door de kleine Billy in bedwang gehouden wordt, straalt een en al bedwongen kracht uit. Het lijf van de met kogels doorzeefde John bestaat deels uit tralies, waardoor het een sterke voorspellende kracht bezit.
Op het einde komen de verhaallijnen samen in een dialoog, waarbij Pat eerst niet antwoordt, tot Billy vraagt: ‘Hell! Geef antwoord! Wie is daar?’ Het antwoord is even onheilspellend als het zwarte blad waarop de tekst gedrukt is: ‘Ik ben het, Billy.’
[Jan Van Coillie]