‘Geluk ten koste van een ander had zijn prijs.’ Randy Susan Meyers’ tweede boek, Papieren kind, vult deze gemeenplaats — en openingszin — als volgt in: Tia meent bij aanvang van de roman haar geluk te hebben gevonden bij universiteitsprofessor Nathan Soros. Ze verdringt daarbij de pijnlijke realiteit dat hun affaire ten koste gaat van Nathans echtgenote, Juliette. De prijs die Tia en Nathan betalen voor hun geheime relatie laat zich echter niet zo gemakkelijk verdringen. Na een jaar blijkt Tia zwanger te zijn en wanneer zij de baby wil houden, komt er een einde aan hun affaire. Tia probeert zich af te sluiten voor alles wat haar aan Nathan herinnert en staat haar dochter Hope af voor adoptie. Zo krijgt een welgesteld jong koppel, Caroline en Peter, er een baby’tje bij. Ze noemen haar Savannah.
Na deze aanloop uit de prelude is Tia het eerste personage dat we terugzien. Ze besluit plots de foto’s van Savannah, die Caroline haar ondertussen al vijf jaar lang trouw bezorgt, naar Nathan te sturen. Juliette krijgt de foto’s onder ogen en het vervolg van het verhaal wordt gedragen door het geheime gemanipuleer van de drie moeders die zich verbonden voelen met Savannah, maar haar tegelijkertijd op een afstand willen houden. Juliette voelt enerzijds een onweerstaanbare aantrekkingskracht voor het kind dat haar zo sterk aan haar jongste zoon doet denken, maar tegelijkertijd gruwt ze van dit levende bewijs van Nathans leugens. Tia overweegt, onder druk van haar nieuwe partner, om advocaten richting Peter en Caroline te sturen in de hoop Hope terug te krijgen. Caroline probeert op haar beurt om zo goed mogelijk voor Savannah te zorgen, maar beseft meer en meer dat de moederrol niets voor haar is. De parallellen in de levens van deze vrouwen zijn opvallend. Doordat dezelfde scenario’s terugkeren, wordt duidelijk hoezeer de drie gezinnen verstrengeld zijn, en hoever de invloed rijkt van de keuzes die ze maken.
Bij momenten is het stationsromannetjesgehalte van Papieren kind behoorlijk hoog. Ondanks het gewicht van de vragen die opgeworpen worden — je kind houden of afstaan, je relatie redden of niet — raakt de lezer nooit echt betrokken. Meyers doet veel moeite om Tia, Juliette en Caroline van een gepast verleden te voorzien, maar laat de lezer weinig ruimte om wortels te kweken in het ‘nu’. De beschrijvingen balanceren bovendien vaak op het randje van het cliché.
Hoewel bijna elk hoofdstuk vanuit het standpunt van een van de vrouwen wordt verteld, krijgen ze geen uitgesproken karakters mee. De hevige emoties van de drie dames grijpen niet aan. Het zijn grotendeels ‘papieren personages’ en het is enigszins ironisch dat de roman wordt voortgestuwd door de spanningen rond het omzetten van relaties ‘op papier’ naar echt menselijk contact: Caroline is met haar dochter verbonden door adoptiepapieren en moet deze familieband vervolgens zien waar te maken; Tia verwijst naar Hope als ‘hun papieren kind’, maar gaat haar dochter later opzoeken; Savannah is een papieren meisje voor Juliette, totdat ze haar in levenden lijve te zien krijgt. De meeste beelden en metaforen in Papieren kind halen echter onvoldoende niveau. En na bijna vierhonderd bladzijden maakt Meyers zich er met een happy end erg snel vanaf.
[Lies Xhonneux] Verberg tekst

Als de 24-jarige Tia zwanger wordt, verlaat haar grote liefde, een dertien jaar oudere, getrouwde universitair docent haar direct. Ze ziet geen andere uitweg dan haar kind af te staan voor adoptie. Maar ze krijgt daarna nauwelijks haar leven meer op de rails en vijf jaar later escaleert de situatie. Ze stuurt foto’s van het kindje naar de vader, die in handen komen van zijn vrouw. En zo begint een periode waarin huwelijken wankelen, verhoudingen op scherp staan, en door allen naar mogelijke uitwegen uit de impasse wordt gezocht. Van de in Boston wonende schrijfster verscheen eerder 'Vleugellam', dat vanuit de optiek van een (misbruikt) kind werd geschreven. In deze nieuwe roman schrijft ze vanuit het standpunt van volwassenen over het adoptieprobleem. Allen hebben reden om van het meisje te houden en haar (terug) te willen, maar wat is het beste voor Savannah zelf! Meyers kan goed schrijven en ze weet in deze psychologische, Amerikaans getinte roman haar lezeressen beslist te boeien. Kleine druk. Verberg tekst