Zuurstof is de 21e Dr. Kay Scarpetta-thriller van gewezen bestsellerauteur Patricia Cornwell en is, net zoals de vorige tien, een totale miskleun. Na een mislukte poging om ernstige genomen te worden met een non-fictieboek over Jack the Ripper (Portret van een moordenaar, 2002) en enkele slechte komisch bedoelde thrillers greep ze noodgedwongen terug naar haar bekende hoofdpersonage. Probleem is dat de hoofdlijkschouwer (nu van Massachusetts) een arrogant kreng is geworden, omringd door mensen die naar haar opkijken of haar tevergeefs proberen te negeren. Maar ook de andere bekende, want steeds terugkerende, personages wekken eerder ergernis dan interesse op. Haar man Benton is een steenrijke FBI-agent, een einzelgänger in zijn Porsche, die gelukkig meer af- dan aanwezig is. Haar nicht Lucy is dan weer alomtegenwoordig, in dit verhaal loopt ze zomaar rond met Scarpetta op plaatsen delict, in labo's en in het mortuarium. Voor de rest vervoert ze tante en oom in haar privéhelikopter of in haar zwarte, twee ton wegende SUV. Als computernerd vindt ze allerlei technische snufjes uit die natuurlijk veel geld opbrengen en uiteraard bijdragen tot het onderzoek. Zelfs detective Marino, die Scarpetta volgt als een trouwe hond, is ongeloofwaardig behangsel geworden die nog altijd verliefd is op zijn vroegere werkgeefster.
Het verhaal zelf klopt langs geen kanten en is eerder een samenraapsel van moorden — in twaalf uur tijd worden vier mensen vermoord — om toch maar én Scarpetta met echtgenoot én nicht Lucy samen te brengen in een onderzoek naar een seriemoordenaar. De detective loopt er wat verloren bij met zijn politiehond in opleiding, die voor de komische noot moet zorgen. Heel toepasselijk wordt de moordenaar in een circus in Florida opgepakt. En dan is het tijd voor een afsluitende Siciliaanse maaltijd bij een voltallige familie Scarpetta. Vreemd is ook dat de vrouwelijke patholoog-anatoom altijd aan eten denkt of eten bereidt, maar zelf geen hap doorslikt. De titel verwijst naar een van de slachtoffers, en zuurstof schijnt hier van belang te zijn, maar dit gegeven wordt verder achteloos vergeten en nooit verklaard. Totaal in lijn dus met het boek: warrig, niet boeiend, ongeloofwaardig en ook nog slecht geschreven. Toch zijn het slimme mensen bij de FBI, uit bandensporen leidt Benton namelijk af: ‘Hij is eind twintig, begin dertig, blank, doet aan risicovolle activiteiten, heeft een baan zonder vaste uren […].’ Niet moeilijk dat zijn collega's zijn profiling niet serieus nemen. Dit hoeft de lezer ook niet meer te doen met Patricia Cornwell. [Julien Schmit] Verberg tekst

Eenentwintigste boek in de Kay Scarpetta serie. De forensische pathologe is nog maar amper bekomen van een emotioneel forensisch onderzoek na een bloedbad in Connecticut, als ze in Cambridge wordt geconfronteerd met het lijk van een studente computertechnologie besprenkeld met fluorescerend poeder. Ze ontdekt verontrustende verbanden met een aantal moordzaken in Washington, waarbij echtgenoot Benton Wesley als FBI-profiler betrokken was. Benton werd om onduidelijke redenen van die zaken gehaald. Hierop probeert Kay samen met Benton, nichtje Lucy en rechercheur Marino te ontdekken waarom de hoogste baas van de FBI niet wil dat de echte moordenaar wordt gevangen. Langdradig, matig spannend verhaal dat zeer traag op gang komt. De ik-persoon Kay Scarpetta staat steeds uitgebreid stil bij technische handelingen die zij en haar team verrichten. De hoofdpersoon zelf komt daarbij nogal arrogant alwetend over. Veel uitgebreid forensisch vakjargon. Amerikaanse auteur werkte als technisch schrijver en computeranaliste bij een pathologisch anatomische dienst in Virginia. Kleine letter. Verberg tekst