Het bruine gansje Teun heeft een knuffel die zijn allerliefste vriendje is: Otto. Otto gaat overal mee naartoe en Teun bedenkt de leukste spelletjes voor hun tweetjes. Maar dan wordt Teuns aandacht plots afgeleid door twee konijntjes waar hij toch zo graag mee zou spelen. Hij zet Otto veilig op een muurtje en begint heerlijk te ravotten met zijn nieuwe vriendjes. In hun enthousiasme duwt het drietal Otto echter ongemerkt van zijn muurtje. Het probleem ontstaat wanneer Teun naar huis moet om te eten en hij Otto niet meer vindt waar hij hem achterliet. Hij zoekt tevergeefs op alle plekken waar ze samen speelden. Verdrietig en hulpeloos gaat Teun uiteindelijk op een steen zitten. Hij mist zijn knuffel en weet niet meer wat hij nog kan doen om hem te vinden. Dan ziet hij Otto uit het hoge gras tevoorschijn komen. Die was gelukkig pardoes op de rug van een schildpad gevallen. En opeens beseft Teun weer hoeveel hij van Otto houdt.
Olivier Dunrea weet in zijn reeks 'Gonnie & vriendjes' door te dringen tot in de kern van de wereld en het gedrag van peuters. Net deze herkenbaarheid, die zowel gecreëerd wordt door het verhaal als door de tekeningen, maakt de reeks erg geliefd bij peuters en hun ouders. Het thema van de grote liefde voor die ene exclusieve knuffel is in de peuterwereld een bekend fenomeen. Otto wordt getekend als een ondefinieerbaar wezentje dat lijkt op een inktvis. Hij heeft een geel lijf, rood met geel gestreepte poten en grote ogen. Niet bepaald moeders mooiste dus, maar tegelijkertijd ziet hij er ontzettend lief uit. Op een levensechte manier wordt beschreven en getekend hoe Teun zijn gedachten, wensen en gevoelens in Otto projecteert, alsof hij een levend wezentje is. Zo creëert hij een interactief speelkameraadje. Otto houdt er bijvoorbeeld van om gedragen te worden. Of een peuter zijn knuffel zo zorgzaam op een veilige plek zou zetten als Teun doet, voor hij aan zijn exploratiedrang toegeeft, is niet zo zeker en ook Teuns capaciteiten om het traject van de voorbije dag opnieuw te volgen, zijn nogal gevorderd voor een peuter. Maar de intense uitbarsting van genegenheid bij het terugvinden van Otto overtuigt dan weer wel.
De illustraties bestaan uit eenvoudige, lieve lijntekeningen in zachte kleuren tegen een wit decor. Het verhaal is eenvoudig en de tekst beperkt zich tot maximaal drie regels per bladzijde. Bovendien bestaat het boekje uit stevig glanskarton met afgeronde hoeken en kan het wel tegen een stootje. [Katrien Maris] Verberg tekst

Vierkant formaat kartonboekje uit de serie ‘Gonnie en haar vriendjes’ die bestaat uit nog elf andere boekjes*. Gansje Teun is verknocht aan zijn lievelingsknuffel Otto. Hij zwemt met Otto, speelt verstoppertje met hem en leest hem voor uit een boek. Als Teun twee spelende konijntjes ziet, zet hij Otto op een stenen muurtje en gaat hij spelen met de konijntjes. Ze spelen verstoppertje en springen over een pompoen. Als ze over het stenen muurtje springen, tuimelt Otto voorover in het gras. Als mama gans Teun roept, ontdekt hij dat Otto weg is. Teun zoekt in alle hoeken en gaten. Kan hij zijn onmisbare vriend en knuffel vinden? De tekst in groot lettertype, van maximaal twee zinnen per pagina, staat onder de illustraties. De eenvoudige tekeningen zijn gemaakt met inkt en aquarel en zijn helder door de hoofdzakelijk witte achtergrond. Ze bevatten weinig details. Herkenbaar verhaal voor peuters die een favoriete knuffel hebben. Hardkartonnen prentenboekje. Vanaf ca. 2 jaar.

Teun is een klein, bruin gansje. Otto is zijn lievelingsknuffel. Als Teun op een dag Otto even alleen laat, is die plots verdwenen! Wat nu? Hij gaat wanhopig op zoek naar Otto, tot hij iets ziet bewegen in het gras. Kan Otto de knuffel lopen?
Lief boekje van Olivier Dunrea, bekend van Gonnie, Gijsje en Ollie. Teuns spelletjes en zijn zoektocht naar Otto worden op een repetitieve manier voorgesteld, maar het samenspel tussen tekst en prenten zorgt ervoor dat dit niet gaat vervelen. En natuurlijk zorgt het onverwachte einde voor een glimlach.