**** 1/2

Twintig jaar geleden keek Nathan Hill in zijn armoedige New Yorkse studio pal binnen bij de overburen. Hij verzon vervolgens een kortverhaal waarin twee eenzame zielen elkaar begluren en stilaan verliefd worden. Jaren later, in 2016, kwam zijn terecht bejubelde romandebuut 'De Nix' uit. Nu grijpt de Amerikaanse successchrijver terug naar dat eerste koppel en zoekt hij uit wat er na al die jaren met hen gebeurd zou kunnen zijn. 'Welzijn' is het 608 pagina's tellende antwoord.

Jack en Elizabeth ontmoeten elkaar begin jaren 90 in de underground-kunstwereld van Chicago. De twee studenten komen uit een andere sociale klasse, maar proberen allebei te vluchten voor een toxische thuissituatie. Hun relatie gaat almaar feller gebukt onder werk, ouderschap en typische generatie X-problemen. De kunstfotograaf en de psychologe proberen elk hun eigen ruimte, authenticiteit en rebelsheid te behouden, hun eigen identiteit, ondanks (of dankzij?) de constante wisselwerking met de levenspartner. Ze proberen zich staande te houden, als koppel én als individu, in een samenleving waarin alles meetbaar, kenbaar, maakbaar en dus feilbaar is. Hill portretteert de moderne mens als een speelbal van verlangens, weetjes, algoritmes en koopwaar. Geplet tussen de hang naar nieuwe ervaringen en de behoefte aan zekerheid worstelen de geliefden voortdurend met verleiding, rusteloosheid en ontevredenheid. 'We hebben 21ste- eeuwse relaties die draaien op 18de-eeuwse software.'

Centraal in het verhaal staat Elizabeths werkgever Wellness. De organisatie ontmaskert de zogezegd heilzame werking van welzijnsproducten door ze te toetsen aan een placebo. In algemenere zin maken wij constant gebruik van placebo's in de manier waarop we ons leven vormgeven, toont Hill aan. We hebben de neiging om onszelf verhalen toe te fluisteren waarin we halsstarrig gaan geloven en waarnaar we ons gedragen. Zo voedde het romantische ontmoetingsverhaal van Jack en Elizabeth hun geloof in hun huwelijk, waardoor de kans groter werd dat het zou werken.

Door de springerige vertelstructuur en de massa voortreffelijk gedocumenteerde informatie raak je het spoor weleens bijster, maar veel punten verliest Hill er niet door. Hij excelleert in het openlaten van eindjes die hij pas veel later nauwkeurig aan elkaar knoopt. Bovenal heeft de man talent voor waarachtigheid: Jack en Elizabeth worden zo realistisch neergezet dat je je meer voyeur dan lezer voelt. Schijnbaar moeiteloos typeert hij kalverliefde, doet hij de begindagen van het internet herleven, legt hij bloot hoe je kunt wegzinken in het wormgat der complottheorieën, benadrukt hij de impact van je kindertijd, de uitdagingen van het ouderschap, de bijna-onmogelijkheid van monogamie.

'Welzijn' boeit, intrigeert, schertst. De roman zet zijn tanden in de achilleshiel van lezers die in een marathonrelatie zitten. Hill tapt uit hetzelfde weldadige vaatje als Johan Harstad of Sally Rooney: ook 'Welzijn' zal scoren bij een breed lezerspubliek én bij lastige recensenten.

 

Verberg tekst

Een omvangrijke roman (655 p.) over verbinding en intimiteit. Jack en Elizabeth ontmoeten elkaar tijdens hun studie in de jaren negentig. Door een gedeelde liefde voor de kunstwereld van Chicago krijgen de twee een relatie. Twintig jaar later zijn ze getrouwd en worstelen ze met de uitdagingen van het ouderschap en moeten ze om zien te gaan met sekteachtige mindfulness-groepen, ruzies op Facebook en overspelige avances. Ze herkennen zichzelf niet meer en worstelen met onvervulde ambities en pijnlijke jeugdherinneringen. Ze moeten ieder een eigen zoektocht starten naar wie ze echt zijn om elkaar niet te verliezen. Het verhaal beweegt zich van het groezelige Chicago van de jaren negentig naar een hedendaags burgerbestaan met diëten, luxekeukens en de alomtegenwoordige social media, waarbij de absurditeiten en uitdagingen van het moderne leven centraal staan. Vlot en vaardig geschreven. Geschikt voor een brede tot literaire lezersgroep. Nathan Hill (1975) schreef korte verhalen die zijn verschenen in literaire tijdschriften. In 2016 verscheen zijn debuutroman ‘De nix’. Verberg tekst