Mirjam Blits (1916-2004), overleefde als enige van haar familie de verschrikkingen van het concentratiekamp Auschwitz. In februari 1943 wordt zij opgepakt en afgevoerd, 26 jaar oud. Na terugkeer in Nederland in 1945 schrijft zij al haar ellende en het onvoorstelbare leed van de slachtoffers van de Holocaust van zich af. Haar beklemmende verslag raakt voor vijftien jaar in de vergetelheid in de archieven van het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie, tot het aangrijpende manuscript in 1961 in boekvorm wordt uitgegeven. Deze heruitgave is zestig jaar later nog even actueel. Het verhaal van deze jonge Joodse vrouw tijdens de Tweede Wereldoorlog laat in zijn eenvoud en openhartigheid alle gruwelijkheden zien die wij nooit mogen vergeten. Het toont ook de kracht van deze exceptionele vrouw en haar wil tot overleven. Een vrouw met een onverzettelijke geest, die haar eigenwaarde en haar gevoel voor humor niet wil verliezen. Dit indrukwekkende boek vormt een onuitwisbare herinnering aan de vernietigingskampen van nazi-Duitsland. Met een voorwoord van acteur/schilder Jeroen Krabbé. Mirjam Blits, 'tante Mary', was zijn tante. Verberg tekst