Dat de soms extreme geloofsopvattingen van de katholieke kerk al vaak tot ontsteltenis leidden, is niet langer onbekend. In Philomena vertelt Martin Sixsmith het waargebeurde verhaal van Philomena Lee, een van de vele vrouwen die ten prooi vielen aan de wanpraktijken die plaatsvonden in de oerconservatieve kloosters in het Ierland van de jaren vijftig.
Als ongehuwde en zwangere vrouw werd Philomena door haar familie verstoten en verstopt in een klooster. De ogenschijnlijke vriendelijkheid van de nonnen maakte al gauw plaats voor een leven van slavernij waarin het haar verboden werd haar bloedeigen kind te zien opgroeien. Zo werd Anthony Lee op driejarige leeftijd genadeloos toegewezen aan een Amerikaans koppel. Sixsmith beschrijft de zoektocht naar de ware toedracht van deze adoptie, want de drang naar zijn biologische moeder zou Anthony Lee, die onder de naam Michael Hess een geheel nieuw leven startte in Amerika, nooit loslaten. Michaels bestaan is een onophoudende strijd met zichzelf, maar vooral ook een strijd tegen de conservatieve Amerikaanse samenleving die zijn homoseksuele geaardheid niet aanvaardt. Sixsmith heeft niet alleen oog voor de persoonlijke zoektocht van Michael en Philomena, maar legt bovendien ook steeds de link met de politieke wereldgeschiedenis die zich op de achtergrond afspeelt.
Tegen zijn principes in tekent Michael een contract bij de homofobe republikeinse partij, waar hij uiteindelijk opklimt en een hoogstaande functie bekleedt op de juridische afdeling van president Reagan. Zijn geweten begint echter te knagen wanneer de grote aidsepidemie van de jaren tachtig uitbreekt, door de republikeinen beschouwd als Gods straf voor homoseksuelen. Als hij niet opkomt voor de lotgenoten die, net als hijzelf, slachtoffer zijn van de dodelijke ziekte, wie zal het dan wel doen?
Michaels toestand gaat snel achteruit. Maar zelfs wanneer zijn levenseinde nadert, weigert hij zich neer te leggen bij zijn lot en trekt hij opnieuw naar Ierland op zoek naar de waarheid. Ook Philomena geeft de hoop niet op. Wanneer Michael aan zijn laatste dagen toe is, drukt hij de wens uit begraven te worden naast het klooster waar hij geboren werd. Op basis van dit aanknopingspunt en de daaropvolgende gesprekken met kennissen van Michael, slagen Philomena Lee en Martin Sixsmith erin het leven van deze verloren zoon te reconstrueren.
Philomena handelt over de weerslag van gedwongen adoptie op het leven van Michael, over het overleven in een homofoob Amerika, en over hoe de strenge dogma’s van de katholieke kerk in de jaren vijftig vele levens geruïneerd hebben. Het boek heeft een sterk plot en draagt bij tot de bewustwording van dit fenomeen, waar tot voor kort maar weinigen van op de hoogte waren. Dankzij de vele onverwachte wendingen en sprongen in de tijd gaat Sixsmiths bestseller nooit vervelen. De aangrijpende inhoud en de relatief eenvoudige taal zorgen er bovendien voor dat het boek toegankelijk is voor een breed publiek. Al is het voor de lezer wel een meerwaarde enige voorkennis te hebben van de politieke situatie, die bepalend is voor de persoonlijke ontwikkeling van het hoofdpersonage.
[Yanna Buyck] Verberg tekst

Jaren vijftig, katholiek Ierland: als de jonge Philomena Lee ongehuwd zwanger raakt, wordt ze naar Roscrea, een tehuis voor ongehuwde moeders verbonden aan een klooster, gestuurd. Op 5 juli 1952 wordt haar zoon Anthony geboren. Als hij drie jaar oud is, moet Philomena hem afstaan. Haar kind is verkocht aan adoptieouders in Amerika. Philomena verlaat Roscrea, trouwt en krijgt nog twee kinderen. Ze zwijgt over Anthony, maar vergeet hem nooit. Pas in 2003 vertelt ze haar kinderen over hem. Een speurtocht in Amerika naar Anthony volgt, waarbij Philomena wordt bijgestaan door journalist Martin Sixsmith. Waargebeurd, aangrijpend verhaal over een moeder en zoon die door de rooms-katholieke kerk wreed van elkaar gescheiden werden en elkaar jaren lang bleven zoeken. 'The lost child of Philomena Lee', zoals de oorspronkelijke Engelse titel luidt, verscheen in 2009 en werd in 2013 door Stephen Frears verfilmd met Judi Dench en Steve Coogan in de hoofdrollen. Met enkele historische zwart-witfoto's en een voorwoord van Dame Judi Dench. Verberg tekst