Joseph, een jonge Britse journalist, reist in 1920 naar de Provence om een artikel te kunnen schrijven over de beroemde Franse schilder Tartuffe, die zich als een kluizenaar heeft teruggetrokken op het Franse platteland. Al sinds haar zevende jaar woont zijn inmiddels volwassen nichtje Ettie bij de schilder in. Terwijl ze zich op de achtergrond houdt, regelt Ettie inmiddels het huishouden en ook de aanschaf van al het materiaal dat haar wispelturige oom nodig heeft om te kunnen schilderen. Zowel Joseph als Ettie worstelen met trauma’s die voortkomen uit hun ervaringen van de Eerste Wereldoorlog, die nog niet zo lang geleden is geëindigd. Een prachtig geschreven gelaagd verhaal, dat zich langzaam ontvouwt, over zien en gezien worden, met levendige beschrijvingen van kunst, eten en de natuur. Belangrijke thema’s zijn het dwarsbomen van ambities en de positie van de vrouw in de toenmalige kunstwereld. Het boek is opgebouwd uit hoofdstukken die elkaar afwisselen, gezien vanuit de perspectieven van respectievelijk Joseph en Ettie. Debuutroman.