Dit boek verscheen kort na het succesvolle De Pruimelaarstraat, maar na de lectuur blijf je met het gevoel zitten dat het boek onvoldoende belegen is. Het eerste deel, zowat een derde van het boek, beslaat de periode van eind 16e eeuw tot het midden van de 19e eeuw. Het geeft een heleboel bijzonderheden over de besproken figuren en hun levensomstandigheden. Op de namen en de familieverbanden na, heeft Van Dievel dus moeten fantaseren en hij deed dat met verve. Hij kon voor die periode putten uit een resem oorlogen die voor het leven op het platteland telkens weer een rampzalige nasleep hadden, en gaf dit deel terecht de kwalificatie "grotendeels verzonnen" mee. De auteur is een rasverteller die er niet voor terugdeinst om zijn figuren met de nodige pastiche interessanter te maken dan ze waarschijnlijk ooit geweest zijn, maar zo hoort het op een vertelavond. Dit eerste stuk is dan ook uiterst genietbaar.

Het tweede deel is dubbel zo lang als het eerste en is veel gedetailleerder. Van Dievel kon immers beschikken over de zeer uitgebreide documentatie die vroeger al verzameld werd door zijn groottante Alma. Hadden zijn voorouders steeds een armoedig bestaan van keuterboertjes geleid, vanaf het midden van de 19e eeuw komt daar verandering in als een van hen trouwt met de dochter van een rijke pachter. Er wordt gewerkt met nieuwe teelten en de familie stijgt op de sociale ladder. Intussen volgen in Europa de oorlogen elkaar nog steeds op, met alle problemen van dien waarvan de familie Van Dievel ook zijn deel krijgt, maar waaraan ze, zoals alle boeren die voedsel konden verkopen, ook ruim geld verdient.

De auteur is er evenwel niet in geslaagd om uit het overvloedige materiaal van tante Alma een mooi verhaal te distilleren. Daardoor is dit boek niet de "grote roman" geworden die het volgens de flaptekst pretendeert te zijn. Vanaf het tweede deel is het blijven hangen op het peil van een aangeklede stamboom met veel te veel onbelangrijke details: ongeveer alle familieleden worden vermeld, hoewel je achterin een mooi uitgewerkte stamboom krijgt. Van Dievel somt de woonplaatsen met straatnamen en huisnummers op, de prijs van een pakje roltabak in 1950, en nog veel meer van dergelijke futiliteiten. Hij presteert het zelfs om alle 25 cafés langs de Putse Steenweg op te noemen, met naam en uitbater, en de aanduiding waar je de steenweg moest oversteken om aan het volgende café te komen... Enige empathie met lezers die niet tot de familie behoren of in Bonheiden wonen, had dit boek veel genietbaarder kunnen maken. Zeker met de gave van verteller waarover Van Dievel beschikt. [Carlos Tamsin] Verberg tekst

De Vlaamse schrijver (1953) heeft zijn eigen familiegeschiedenis vanaf ongeveer 1600 beschreven aan de hand van een stamboom die hij omkleedt met deels verzonnen gebeurtenissen, die echter op knappe wijze vervlochten zijn met de geschiedenis en de ontwikkeling van Vlaanderen. Van Dievel slaagt erin die geschiedeis dichtbij en klein te maken zonder het perspectief van de 'grote' geschiedenis te veronachtzamen. De (al dan niet verzonnen) feiten schetsen de geschiedenis van alledag, van het gewone volk, dat nauwelijks rechten had of meetelde. Door zijn beeldende en toegankelijke manier van schrijven beleef je het bijna mee. Door feiten hier op een natuurlijke wijze te mengen met fictie, krijgt het boek de allure van geschiedschrijving, al houdt Van Dievel de lezer met regelmatige terzijdes bij de les: het is maar een verhaal. Maar dan wel een erg goed verhaal. Zijn eerdere werk 'De pruimelaarstraat'* was ook een schets van het Vlaamse leven, toen van een straat rond een zedenincident. Hier wordt breder ingezet, maar niet met minder succes en vanuit een oorspronkelijker uitgangspunt. Normale druk. Verberg tekst