Achtste bekentenis begint spectaculair wanneer een oude gele schoolbus, uitgerust als speedlab, ontploft op Market Street, een belangrijke verkeersader in San Francisco. Er vallen verschillende doden en gewonden en er is materiële schade tot drie straten verderop. Brigadier Lyndsay Boxer en haar partner Richie Conklin worden met het onderzoek belast. Cindy Thomas, Lyndsays vriendin en misdaadredactrice bij 'The Chronicle', bijt zich als een pitbull vast in de zaak van een vermoorde dakloze, niet meteen een prioriteit bij moordzaken. De moord wekt ook Lyndsays interesse: de schutter heeft namelijk de patroonhulzen opgeraapt, wat erop wijst dat hier een huurmoordenaar, een militair of een smeris aan het werk was. Maar waarom zou een professioneel moordenaar zich bezighouden met een zwerver? Het is niet de enige moordzaak in Achtste bekentenis: we volgen ook een seriemoordenaar met een originele modus operandi, die het gemunt heeft op vooraanstaande figuren.
Achtste bekentenis maakt deel uit van 'The women's murder club', een van James Pattersons best verkopende thrillerreeksen. Brigadier Lyndsay Boxer is een lange blondine die een stabiele relatie heeft met haar vriend Joe, maar ook gevaarlijk flirt met haar collega Rick. Cindy Thomas heeft als motto "slecht nieuws is voor mij goed nieuws", ze staat met beide voeten in de wereld, heeft een natuurlijke charme en spit de zaken uit tot op het bot. Nummer drie van het clubje is Claire Washburn, een mollige zwarte vrouw met een stralende Madonnaglimlach, de beste vriendin van Lyndsay en de belangrijkste patholoog-anatoom van San Francisco. Yuki Castellano, officier van justitie, vervolledigt het kwartet.
Patterson volgt hetzelfde stramien als in zijn andere boeken: een indeling in proloog, epiloog en meer dan honderd hoofdstukjes van slechts enkele bladzijden lang, en verschillende verhaallijnen met als bindmiddel telkens één van de leden van 'The women's murder club'. Deze afzonderlijke verhaallijnen worden echter onvoldoende uitgewerkt, waardoor ze soms nauwelijks iets met elkaar te maken hebben. Klassiek is ook het spectaculaire begin, dat pas tegen het einde van het boek wordt vastgeknoopt aan één van de andere zaken. Patterson bewijst eens te meer dat hij originele ideeën en invalshoeken heeft, maar van een auteur die in de VS maandelijks een boek publiceert, kan je moeilijk verwachten dat hij de tijd neemt om zijn vertelstof uit te balanceren. Als geroutineerde thrillerschrijver zou hij echter wel moeten weten dat je de spanning compleet wegneemt als je de identiteit van de moordenaar al aan het begin prijsgeeft. [Myriam Bellens] Verberg tekst

Het boek begint met de explosie van een schoolbus. Vervolgens ontdekt een journaliste het verminkte lijk van een zwerver. Een vrouwelijke rechercheur werkt aan beide zaken. Het wordt nog ingewikkelder als superrijke jonge mensen dood in bed worden aangetroffen zonder duidelijke oorzaak. Een vrouwelijke officier van justitie probeert een vrouw veroordeeld te krijgen die een aanslag heeft gepleegd op haar ouders. Het boek is geschreven vanuit het standpunt van de drie vrouwen en later vanuit de moordenares in zeer korte hoofdstukken. De verhaallijnen komen niet echt bij elkaar en ook de oplossing van de moorden is niet echt spannend. Achtste van 'The women's murder club' van de auteur en een van de minst geslaagde. Paperback met vrij kleine druk.