Heksentaart opent met een erg opvallend eerste zinnetje: 'Iedereen is anders: ook Ella.' Pas daarna komt de lezer te weten wie Ella is. Ella is een heks, maar geen doorsnee heks. Ella houdt niet van zwart, niet van spinnen, niet van vieze dranken. Ze houdt van roze en glitters. Maar op een dag moet Ella, net zoals haar broertje Casper en vele andere heksenkinderen, naar de heksenschool. Ze moeten een saai zwart uniform aan, maar Ella fleurt dat op met een madeliefje dat ze op de speelplaats ziet staan. Op een heksenschool leer je uiteraard toveren. Dat is niet altijd even gemakkelijk, dus moeten de kinderen in de klas veel oefenen. Daar wringt bij Ella echter het schoentje. In plaats van een grote zwarte spin tovert ze een roze suikerspin.
Wanneer ze een tovergerecht met drakenbloed, vleermuizenmelk, rattenkeutels en nog meer van dat fraais moet maken, griezelt ze bij de gedachte alleen al. Het tovergerecht moet thuis voorbereid worden, en de beste kok wint de Gouden Bezem trofee. Ella zit met haar handen in het haar. Ze springt op haar bezem en gaat een toertje vliegen. Tijdens dat ommetje belandt ze bij bakker Daan, die geduldig naar haar verhaal luistert, maar ook voor een oplossing zorgt. Eitjes worden trollensnot, bloem wordt kikkermeel, amandelschilfers vliegenvleugels. Het resultaat is een prachtige aardbeienbavarois met slagroom, volgens het recept dat Ella van bakker Daan geleerd heeft. En de klap op de vuurpijl: Ella wint de Gouden Bezem trofee voor de lekkerste taart! Vanaf dat moment vliegt Ella regelmatig naar haar vriend Daan om nieuwe recepten op te halen en het hele heksendorp smult ervan.
Dat dit boek in de eerste plaats over taart gaat, wordt door de titel verraden, maar ook door de schutbladen, die vol getekend staan met allerlei soorten taarten: taarten met kevers, gebakjes met muis, taartjes met spinnenwebben en spinnen, gebakjes met knopen, maar ook slagroomgebak met aardbeien, cakejes met krieken en pompoentaartjes met noten. De titelbladzijde toont dan weer een leeg gegeten bord waarop een volgevreten muisje met een pootje op  zijn dikke buik ligt bij te komen. Dan start het verhaal en zijn de illustraties een werveling van heksjes en heksen, tovenaartjes en tovenaars, zwarte puntmutsen, spinnen, paddenstoelen en zwarte katers. Op elke bladzijde zorgen heel veel leuke details ervoor dat zowel lezer als kijker zich kunnen inleven in het verhaal van de kleine heks Ella. Denk aan zwarte spinnen die van de boekrand naar beneden lijken te zakken, kevers, bezemstelen als wijzers van de klok in de klas, een kleine groene draak als knuffel, pompoenen al dan niet uitgehold en met een akelig gezicht ingekerfd, vleermuizen en noem maar op.
Hoewel de heksen en tovenaars allemaal lange neuzen hebben en zo wel op elkaar lijken, is hun mimiek goed uitgewerkt: Ella houdt niet van het schooluniform dat ze te zwart vindt en dat is duidelijk op haar gezicht te lezen. Casper is reuzeblij dat hij naar school mag om te leren toveren en ook dat kun je goed zien. Ook de genietende en smullende muizen en heksen zijn duidelijk herkenbaar. Een leuk prentenboek dat aansluit bij de om zich heen grijpende Halloween-sfeer maar er ook in slaagt iets dieper te gaan door het thema anders-zijn met het Halloweengebeuren te verweven.
[Hilde Debacker] Verberg tekst

Ella lijkt geen echt heksenkind: ze houdt niet van zwarte kleren en spinnen, en ze kan niet toveren. Als ze een toverrecept moet bedenken, vlucht ze en vindt hulp bij een mensenkind. Die helpt haar andere, kleurrijke ingrediënten te vinden in plaats van de rare vieze dingen waarmee de heksen en tovenaars altijd koken. De tekeningen, in een gemengde techniek met o.a. verf en krijt op een pastelkleurige of nachtblauwe ondergrond, tonen figuurtjes met grote hoofden over enkele of dubbele bladzijden. Ella is een mollig heksje, haar tweelingbroer Casper heeft spillebenen. Hier en daar vallen delen buiten het beeld, bv. het hoofd van mama Heks. De vrij lange teksten staan binnen de prenten, sommige woorden en zinnen zijn groter of vetgedrukt. De tekeningen zitten vol heksenattributen zoals spinnen, pompoenen, een klok met bezemsteelwijzers en schutbladen vol heksentaartjes. Op het omslag staat Ella met haar kleurrijke heksentaart. Wat oppervlakkig maar troostrijk verhaal voor kleuters over anders zijn. Bruikbaar nu het griezelfeest Halloween steeds meer gevierd wordt. Over heksje Ella verscheen ook 'Heksenvriend'*. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Ella is anders dan de andere heksenkinderen. Ze houdt niet van vieze beestjes en terwijl de andere kinderen griezels tekenen in donkere kleuren maakt zij vrolijke tekeningen in felle kleuren. Als de kleuterjuf de heksenkleuters een vieze spin leert toveren, komt er bij haar een  roze suikerspin tevoorschijn. De heksenjuf looft de 'Gouden Bezem trofee' uit aan het heksje dat het beste tovergerecht kan maken. Ella houdt niet van drakenbloed, rattenkeutels en andere vieze ingrediënten. Ze springt op haar bezemsteel en ontmoet in het mensendorp een bakkersjongetje. Hij geeft haar allerhande bakingrediënten. De volgende dag maakt ze in de klas een prachtige heerlijke taart, een “drakenbloedbavarois met vleermuizenschuim en vliegenvleugels”. Het is de lekkerste taart die haar klasgenoten en de juf ooit gegeten hebben. Ella krijgt de Gouden Bezem trofee en maakt voortaan, met de hulp van de bakkersjongen, voor alle heksenkinderen heerlijke taarten.
De illustraties zijn aantrekkelijk en expressief, in vrolijke kleuren met grappige details, maar toch komen de heksenkinderen stereotiep over. Het verhaal is niet bijster origineel en is nogal braafjes uitgewerkt. 'Taarten bakken' is momenteel wel heel trendy. De schutbladen van dit prentenboek zijn dan ook gevuld met leuke, 'hekserige' cupcakes. De combinatie 'heksjes en gebak' maakt dit  tot een gezellig Halloween-boek. 
Verberg tekst