Er is een baby op komst in het heksenhuis. Casper en Ella vinden het heel leuk en spannend om een broertje of zusje te krijgen, al duurt het nog wel lang. Ze moeten voorzichtig doen met mama’s dikke buik en steeds rustig zijn, omdat mama moe is. Derde prentenboek over de heksenkinderen Casper en Ella; ‘Heksentaart’ en ‘Heksenvriend’* gingen vooral over anders zijn, in dit verhaal staat gezinsuitbreiding centraal met alle positieve en negatieve aspecten die daarbij horen. Guy Daniëls heeft ook hier veel woorden nodig om zijn verhaal te vertellen. De setting van het heksenhuis is niet meer dan decor. Er komt weliswaar een aantal heksenattributen en -namen voorbij (bezems, dokter Bezemsteel, juf Pompoen), maar ze zijn niet noodzakelijk voor het verhaal. Lisa Brandenburg laat op haar paginagrote tekeningen een hecht gezin zien. Meer dan in de tekst wordt nu duidelijk dat het om een heksengezin gaat: spinnenwebben, wratten, zwarte kleding en puntmutsen. Maar ook in het heksenhuis staat het bed op klossen en wordt gewoon afgewassen. De wisseling in perspectief zorgt voor enige dynamiek. Prentenboek met aardig en herkenbaar, maar rechttoe rechtaan verhaal over uitbreiding van een heksengezin. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

In 'Heksenbaby' krijgen Ella en Casper een broertje of een zusje. Het boek begint wanneer hun heksenmama en –papa hen vertellen dat er een kindje in mama’s buik zit. Ella en Casper moeten het nog even geheimhouden. Eerst moet er een foto gemaakt worden van de baby in mama’s buik en dan mogen ze het aan oma en opa vertellen. Wat vinden ze het spannend! Maar naar het einde van de zwangerschap toe is mama vaker moe en moet Ella voorzichtig zijn als ze haar een knuffel wil geven. Dat is wel wat lastig.

Maar wanneer papa Ella in het midden van de nacht wakker maakt, is ze heel blij dat de baby zal komen. Ze hoopt op een zusje, maar het wordt een broertje. Daar treurt ze niet lang over, ze wil Warre meteen zien. In het ziekenhuis merkt ze dat Warre heel veel speelgoed krijgt. Voor haar en Casper is er niet vaak iets bij. Jammer. Bovendien huilt Warre veel en is mama nog steeds te moe om met haar te spelen. Gelukkig stelt mama haar gerust. Wanneer Warre wat groter is dan kunnen ze opnieuw samen leuke dingen doen.

Op een dag komen ook de klasgenoten van Ella op bezoek. Maar Warre huilt nog steeds. Dat vindt Ella niet leuk. Ze moet hem troosten van mama door hem een knuffel te geven. Ella tovert een griezelknuffel, maar Warre vindt die ook leuk! Hij lacht en gooit de knuffel op de grond. Ella raapt hem boos weer op, maar Warre blijft de knuffel lachend weggooien. Dan moet Ella ook lachen. Wat een leuk spelletje! Wat later is Warre moe. Ella is heel trots dat ze hem in slaap kan zingen. Als de juf vraagt of Ella het niet lastig heeft met zo’n baby twijfelt Ella niet lang: “Helemaal niet! Warre is superleuk!”

Dit boek is wat cliché en zet de leuke en minder leuke kanten van een broertje of zusje krijgen in de kijker. Het is fijn voor kinderen die zelf een broertje of zusje krijgen. Zo weten ze dat ook de negatieve gevoelens heel normaal zijn. Het boek is wat langdradig geschreven maar de prenten zijn wel tof om naar te kijken. Ze bevatten grappige details, zonder echt druk te worden. Zo merken we op bijna elke bladzijde een muisje op en zorgen de veiligheidsspelden, knopen, touwtjes, ... voor een gezellige rommel in de woonkamer van de heksen. Het is een tof boek over aandacht delen, om cadeau te geven aan een grote broer of zus in wording!

Verberg tekst