Mia, 17, zweeft ergens tussen leven en dood na een ongeval waarbij haar ouders en haar broertje Teddy omkomen. De hele familie in één verschrikkelijke klap weggeveegd. Ze is celliste in de dop en staat voor de keuze ver van huis een prestigieuze muziekopleiding te gaan volgen of in de buurt te blijven van haar vriend Adam, die een nog onzekere toekomst als rockster tegemoet gaat. Haar ouders waren ex-rockfans en erg opgezet met de vriend van hun dochter. De keuze van Mia voor klassieke muziek hadden ze snel weten te aanvaarden en na de geboorte van Teddy, de jongste zoon, was de vader op zijn manier in de pas gaan lopen. Hij ging studeren, haalde een diploma en gaf les aan de plaatselijke school. Geen doorsneegezin en Mia schaamt er zich een beetje voor, maar er gaat heel veel warmte uit van het onconventionele stel.

In haar comateuze toestand overloopt Mia haar hele korte verleden, de moeilijkheden die ze ondervond en ondervindt om keuzes te maken, voor zichzelf en voor anderen. Hoe ze leert accepteren dat iemand van haar kan houden om wie zij echt is en niet alleen voor de toegevoegde waarde die die ander voor haar zou kunnen betekenen. Dat ze best mag zijn zoals ze is.

Als ik blijf is een meisjesboek en zo oogt het ook. Een cover met vlindertje en reliëfopdruk, zodat je de bloemen en de titel kan voelen. Het is romantisch, maar het gaat niet alleen over romantiek. Thema's zoals muziek, familie, keuzes maken. Mensen die doorzetten, hard werken voor hun idealen. Vriendschap die werkt, respect voor anders zijn. Over verliezen en terugwinnen. Zo ondervindt Mia al snel dat een familie meer kan zijn dan enkel bloedverwanten. Dat je kan kiezen voor een nieuwe familie en daar de reden kunt vinden om te blijven leven.

Formans procedé is simpel en niet nieuw. Mia treedt als het ware uit haar lichaam, en maakt als ik-persoon mee hoe die eerste dag verloopt, want slechts zolang duurt het boek, voor ze haar beslissing neemt. Bijna uur na uur ziet ze hoe mensen bezig zijn om haar terug te halen naar een toestand van bewustzijn en naar het leven, en welke rol haar vriend en de muziek daarin uiteindelijk spelen. Geschreven vanuit het geloof dat wie in coma ligt, toch nog hoort en voelt wat er in de omgeving gebeurt.

Dat niet alleen meisjes zich in dit boek zullen vinden, daarvoor staat het personage van Adam, de vriend, met zijn onzekerheden, maar met zijn fijne, warme persoonlijkheid garant. Ondanks zijn status wordt hij toch maar verliefd op een klassieke muzikant. Dat zij het van haar kant niet gemakkelijk heeft met die beginnende roem, blijkt uit de weg die zij moet afleggen om zijn muziek en zijn entourage te accepteren. Geloofwaardige, herkenbare personages.

Als ik blijf is een fijn boek waarmee Gayle Forman bewijst, als dat al nodig zou zijn, dat meisjesboeken toch wel over meer kunnen gaan dan zuchten en steunen en kreunen van genot en wachten op de eerste kus of over oppervlakkige gevoelens. Niet dus. Zeker de moeite van het vertalen waard. Dat heeft Willeke Lempens trouwens voortreffelijk gedaan. [Walter Schoonbaert] Verberg tekst

De 17-jarige Mia (ik-figuur) vertelt wat haar in een etmaal overkomt nadat zij, haar ouders en haar broertje zijn aangereden door een vrachtauto. Mia ligt in coma, wordt geopereerd en zweeft op het randje tussen leven en dood. In die tijd stapt haar bewustzijn als het ware uit haar lichamelijk omhulsel, observeert wat er in het ziekenhuis gebeurt en maakt de lezer deelgenoot van haar leven: haar passie voor haar cello en haar wens om professioneel muzikant te worden, haar relatie met popartiest Adam en haar gezinsleven. Een ontroerend verhaal over een gebeurtenis die de meesten van ons niet zullen meemaken, met universele thema’s, vragen en dilemma’s rond leven, liefde en dood. Mia’s herinneringen trekken in filmische beelden voorbij en laten de lezer pas los als hij of zij weet of Mia besluit te leven of te sterven… Filmeditie* met omslag op basis van de filmposter. Vanaf ca. 15 jaar.

Een gezin op uitstap. Beethoven klinkt uit de autoradio. Mia geniet ervan. Zo kan ze in gedachten mee oefenen op haar cello. Volgende week doet ze ingangsexamen in het Juilliard in New-York. Haar vriendje daarentegen zit in een rockband. Die blijft achter. Ze mijmert hoe het verder moet. Opeens een symfonie van gekraak, een aria van geknal, gevolgd door een klap van metaal tegen zacht hout. Een viertonner heeft zich tegen honderd km per uur in de passagierszijde geboord, een effect als een atoombom. Mia ziet dat haar ouders en broertje dood zijn en zij ligt zwaar verminkt in een greppel. Hoe komt het dat zij zichzelf kan zien? Met een helikopter wordt ze naar de spoedafdeling gebracht, waar ze dadelijk wordt geopereerd. Ze ligt in een coma en zweeft tussen leven en dood. Ze beleeft alles zeer duidelijk. Wil ze wel blijven leven nu haar ouders en broertje dood zijn? Buiten haar verhakkelde lichaam getreden, ziet ze hoe familie, vrienden en kennissen haar komen bezoeken in de Intensive Care. Maar waar blijft Adam? Goed geschreven jeugdboek dat vlot leest, vol emoties. Mia blikt terug op haar leven. Ze laat ons kennis maken met haar ouders, broertje, grootouders en vriendje. Een leuk en hecht gezin, waar veel gelachen, gepraat en muziek gemaakt wordt. Na het ongeval voel je als lezer als het ware aan den lijve Mia's eenzaamheid en wanhoop. Ze is helemaal alleen, alle zekerheden zijn weggevallen. Ze wil niet rondzwerven in deze schijnwerkelijkheid, waarin ze alles kan zien wat er met en rond haar gebeurt, niet in staat het echt te ervaren. Zo wil ze niet achterblijven. We voelen de innerlijke strijd van Mia. Wil ze blijven of wil ze alle energie die ze nog heeft laten wegvloeien? En wat als ze blijft? Een interessant uitgangspunt voor een geslaagd, gevoelig verhaal.
Verberg tekst