Vivienne Summers krijgt van haar verloofde te horen dat het huwelijk niet doorgaat. Ze zou eraan moeten gewend zijn, want het is al de derde keer dat de knappe en zeer rijke Rob haar dit aandoet. Dapper besluit zij hém te verlaten. Ze is er immers zeker van dat hij snel met hangende pootjes bij haar terugkomt. Na een maand stilte, veel wenen en veel klagen bij haar vriendin Lucy, komen er barsten in haar vertrouwen. Dan volgt de genadeslag: Rob heeft iemand anders en het is een beeldschoon meisje. Viv stort in. Ze blijft jammeren, huilen en het geduld van vriend en vijand op de proef stellen met het beschrijven van haar gebroken hart, meestal terwijl ze zich laveloos drinkt. Zelfs Lucy begint er een beetje genoeg van te krijgen, vooral omdat zijzelf mannen als een middel tot een nachtje onschuldig plezier ziet. Bij één man klopt Viv nooit tevergeefs aan: bij Max, de kunstenaar en jeugdvriend. Hij biedt een luisterend oor, een brede borst om op uit te huilen en een fles pinot noir om leeg te drinken. Viv zoekt haar heil ook op het internet en start zelfs een website voor gebroken harten. Dan gebeuren er een paar merkwaardige dingen die haar leven overhoophalen en nog meer gesnotter op gang brengen voordat ze de moed vindt om haar leven in handen te nemen.
De formule die gelanceerd werd door Het Dagboek van Bridget Jones lijkt nog lang niet versleten. Ook in Google nooit gebroken hart is de heldin een rondborstige, impulsieve, ietwat naïeve dertiger, die zichzelf in komische situaties werkt en er dan al liegend en charmerend probeert uit te geraken, zonder kwade bedoelingen overigens. Je vraagt je af wat haar aantrekkingskracht is omdat er niet één maar een stuk of vier mannen op haar verliefd zijn. Bovendien geeft ze meer dan eens blijk van egoïsme: alles is ondergeschikt aan haar verdriet. Er worden sloten wijn genuttigd, verschillende katers bedwongen, rivieren vol tranen vergoten en toch is dit lekker ontspannende lectuur met genoeg ingrediënten om de aandacht vast te houden. Af en toe zijn de situaties overdreven dol, maar evengoed kan je af en toe oprecht lachen. Het einde is beslist vergezocht, maar het is happy. Bij het begin van elk hoofdstuk krijgen we een fragment van de pas opgestarte website te zien, meestal met verhalen van lotgenoten met gebroken harten, maar ook met raadgevingen voor wie op vrijersvoeten staat. Deze passages zijn nog de minst interessante, hoewel het boek er zijn titel aan ontleent. De pittige stijl van Emma Garcia en de vaak grappige dialogen garanderen veel onschuldig leesgenot. [Gerda Sterk] Verberg tekst

Nadat haar verloofde Rob voor de derde keer een einde aan hun relatie heeft gemaakt, is het hart van Vivienne (ik-personage) gebroken. Helemaal wanneer ze ontdekt dat hij al snel een nieuwe vriendin heeft. Vivienne besluit een website op te zetten, waarop lotgenoten terechtkunnen voor relatieadvies. Ondertussen merkt ze dat ze meer begint te voelen voor haar beste vriend Max. Vlotgeschreven en komische roman, die alle ingrediënten bevat van een goede chicklit. Het dynamische liefdesleven van het hoofdpersonage is vermakelijk op papier gezet en de personages zijn herkenbaar. Deze geslaagde debuutroman heeft een open einde, wat ruimte biedt voor een vervolg. Kleine druk.