Danielle Steel heeft inmiddels meer dan 55 boeken op haar naam staan en is onder andere bekend van de internationale beststellers Erfenis, Familieband en De casanova. In Charles Street 44 lezen we over galeriehoudster Francesca, die in een groot huis woont op Charles Street 44. Wanneer zij en haar partner besluiten hun relatie te beëindigen, staat ze er alleen voor en moet ze in haar eentje een gigantische hypotheek afbetalen. Ze besluit om huisgenoten in huis te nemen. Ze plaatst een advertentie en al gauw bieden kandidaten zich aan. Deze zijn nogal verschillend qua karakter, maar bieden allemaal hun onvoorwaardelijke vriendschap aan Francesca aan. Ze neemt uiteindelijk drie mensen in huis en met elk van de drie personen krijgt ze een bijzondere relatie. Hierdoor raakt het verdriet om de verbroken relatie een beetje naar de achtergrond. Uiteindelijk vindt ze in de mannelijke huisgenoot ook een nieuwe partner.
Het verhaal komt langzaam op gang, er zit weinig actie in, en omdat er weinig dialogen zijn, wordt het al gauw een beetje saai. De lezer raakt niet echt betrokken bij de personages, maar kijkt vanaf een afstandje toe hoe deze met elkaar omgaan. Daarbij komt nog dat er weinig gebeurt in het boek, en bepaalde details worden uitentreuren herhaald, wat zeer storend is. Zo lezen we keer op keer over Chris, een van de huurders, wiens ex-vrouw verslaafd is. Dit komt steeds terug, maar nieuwe informatie hierover wordt niet gegeven. Na de zoveelste keer begint dat nogal wat irritatie op te wekken. En dit is niet het enige voorbeeld. Met de helft van het aantal bladzijden had Steel hetzelfde verhaal kunnen vertellen zonder deze irritatie op te wekken bij de lezers.
Het is ook moeilijk sympathie op te brengen voor de personages. Vooral de hoofdpersoon, Francesca, komt heel erg kinderachtig en naïef over. Het wordt bijna ongeloofwaardig. Hoe kan een zo naïef iemand wel een groot en duur huis hebben en een succesvolle galeriehoudster zijn? Iets klopt hier niet. Een voordeel van de vele herhalingen in het boek is dat je niet hoeft na te denken, het vraagt weinig inspanning van de lezer. In dat geval zouden we het boek kunnen zien als een lekker makkelijk wegleesboek, ware het niet dat zelfs een verrassend einde uitblijft. Het is te voorspelbaar dat Francesca aan het einde van het boek een relatie aangaat met Chris. [Eeke Riegen] Verberg tekst

Als haar vriend de relatie verbreekt, moet Francesca alleen de enorme hypotheek van het grote huis betalen. Ze neemt huurders die al snel een soort familie vormen. Iedereen heeft zijn eigen problemen, maar met elkaars steun komt daar een oplossing voor. En ook Francesca durft weer open te staan voor een nieuwe relatie. Deze echte feelgood roman beschrijft het leven en problemen van een aantal gewone mensen. Een warm boek waarin vriendschap een belangrijke rol speelt. De liefdesrelatie ontwikkelt zich pas heel vanzelfsprekend tegen het einde van het verhaal. Kleine druk.