De Ierse illustrator Chris Haughton, vooral bekend van ‘Mama kwijt’ (Prentenboek van het Jaar 2011), heeft weer een pareltje aan zijn oeuvre toegevoegd. In dit verhaal zijn alle dieren erg moe als de zon ondergaat: de muizen, hazen, hertjes en ook Grote Mama Beer. Behalve Kleine Beer. Hij probeert alle slaperige dieren over te halen om met hem te spelen, maar uiteindelijk valt ook hij na een dikke ‘welterusten-kus’ in slaap in de armen van zijn moeder. Peuters maken kennis met de dieren door de flappen (afgesneden pagina’s) om te slaan, waarachter ze slaperig en gapend te zien zijn. Daarna zijn ze nog eens slapend in hun holletje of nest te bekijken. De tekst laat voorlezer en kind actief meedoen want de dieren zuchten en snurken dat het een lieve lust is! De illustraties hebben dezelfde opvallende stijl als Haughtons eerdere prentenboeken, vlak en hoekig, met egale kleurvlakken, waarbij de dieren tot leven komen door de steeds wisselende oogopslag. Aparte, intense kleurencombinaties met vooral donkerblauw, oranje, roze, paars en groen. De kracht van dit boek ligt in de eenvoud, herhalingen, humor en het gevoel van veiligheid bij het slapengaan. De schutbladen tonen fraaie illustraties van de zuidelijke en noordelijke sterrenhemel met bekende sterrenbeelden. Vanaf ca. 2 jaar. Verberg tekst

De zon gaat onder en iedereen is moe: de muizen, de hazen, de hertjes. Behalve kleine beer, die wil nog spelen. Wanneer hij geen aansluiting vindt bij de andere dieren, gaat kleine beer zelf ook slapen.

Zoals altijd zijn de illustraties in bijzondere kleuren een feest voor het oog. Maar het verhaal is deze keer wel teleurstellend. Perfect om voor te lezen aan je peuter bij het slapen gaan, daar niet van, maar de verrassende wending die we van Chris Haughton gewend zijn, blijft uit. En dat stuurt het boek in de richting van de massa verhaaltjes voor het slapen gaan.