Zonder coronagerelateerde klachten en onder strikte regelgeving doet Guido zijn ronde als Sinterklaas door het zorgcentrum waar zijn moeder verblijft en waar hij als mantelzorger actief is. Amper weet hij nog - vlak daarop - dat hij positief test op Covid-19, of de media verklaren hem tot ‘superspreader’ als er een ernstige uitbraak in het zorgcentrum wordt geconstateerd kort na zijn optreden. Zijn foto gaat de wereld rond, terwijl nog niets bewezen is. Een schuldigverklaring die leidt tot depressiviteit, een jaar heeft hij nodig om dit te verwerken. Ook het personeel krijgt te maken met kritiek en verwijten. De auteur verweeft deze geschiedenis met zijn eigen verhaal; zijn moeder woont in een ander zorgcentrum. De lezer krijgt een inkijk in de dagelijkse praktijk en de rol van een mantelzorger, en krijgt mee hoe schrijnend deze periode voor eenieder was! De auteur interviewt Guido in de tijd erna en zo ontstaat dit boek. Boeiend en maatschappelijk relevant. De kritiek op de rol van de media en publieke opinie wijst op de keerzijde van (te) gretige berichtgeving. Een menselijk document dat toont wat berichtgeving kan doen met betrokkenen. Daarnaast speelt besluitvorming ten aanzien van ouderen in tijden van een gezondheidscrisis een rol. De Stoop schreef o.a. 'Het boek Daniel'*.