Op de vooravond van Kerstmis in Australië komen drie vriendinnen bijeen om het huis van hun gestorven vriendin Sylvie op te ruimen. Adele is een verarmde lesbische actrice, Jude heeft al veertig jaar een verhouding met een getrouwde man en weduwe Wendy is een verwarde academicus. De vriendinnen zijn alle drie begin zeventig en hun vriendschap bestaat al veertig jaar. Wendy heeft haar hond Finn meegebracht die oud en ziek is en allang een spuitje had moeten krijgen, maar ze heeft hem gekregen van Sylvie toen Wendy’s man net overleden was en ze wil hem niet kwijt. De hond loopt als een rode draad door het verhaal en weerspiegelt het ongemak van de vriendinnen met hun eigen verouderende lichaam en met elkaar. Het bezoek van een bevriend paar laat de spanning escaleren. Tijdens een heftige onweersbui worden geheimen prijsgegeven die beter verborgen hadden kunnen blijven. De vriendinnen zien zich gedwongen hun leven en hun verhouding tot elkaar anders in te richten. De leeftijd van de dames is een originele insteek. Door The Times verkozen tot een van de beste boeken van 2020. Verberg tekst

In Het weekend van de Australische Charlotte Wood komen drie vriendinnen (en een bejaarde hond die allang uit zijn lijden verlost had moeten worden) een weekend samen in het strandhuis van hun overleden vriendin Sylvie. Het is Kerst maar er is geen reden tot feest; het huis moet worden leeggeruimd, een heel leven verdwijnt in vuilniszakken naar de stoeprand. De vrouwen zijn in de zeventig en hun vriendschap gedijt al tientallen jaren, maar zonder Sylvie is de balans zoek, de verhoudingen binnen de groep zijn veranderd en wrokkige gevoelens bepalen de sfeer.

Met weinig empathie bekijken ze elkaar nu, hun oordelen over elkaars verouderende lichaam en geest zijn bij vlagen vernietigend. Wendy, in vroegere tijden een Susan Sontag-achtige intellectueel met een machtige carrière lijkt gekrompen, haar man is overleden. Jude, perfectionistisch en laatdunkend, is de minnares van een getrouwde man, een relatie die haar naarmate ze ouder wordt steeds minder goed past. En dan is er Adele, ooit een geadoreerde en gerespecteerde actrice die kon leven van de wind; haar geliefde heeft haar verlaten en financieel staat ze er beroerd voor. 'De mensen dachten dat je bij het oud worden verlangde naar je verloren jeugd, of verloren liefde, of mannen of seks. Maar in feite verlangde je naar werk en geld.'

Vriendschap, daar draait het dus om in Het weekend, en hoe die zich ontwikkelt door de jaren heen, maar ook om ouderdom. 'Na de eerste vroege klappen toen je in de veertig of vijftig was - de ongelukken en zelfmoorden en enge ziekten die kinderen tot wees maakten en de grond onder steden lieten schudden - kwam er het onuitgesproken besef, als je in de zeventig was en het verval echt begon, dat het meest recente geval - het nieuws van weer een beroerte, een onverwachte dood, een tumor of alzheimer - niet het laatste zou zijn'.

Veertig jaar geleden herkenden de vrouwen hun beste zelf in elkaar, hun heftigste verliefdheid betrof toen geen man of vrouw maar hun vriendenkring. Nu kijken ze naar elkaar en zien hoe de ouderdom bezit neemt van hun lichaam; het is een spiegel die ze liever niet voorgehouden krijgen.

'Adele en Sylvie hadden lange, bloemrijke gesprekken gevoerd over haaruitval of diarree of 'droogheid' (Jude had niet doorgevraagd). Soms tilden ze hun blouse omhoog om elkaar een of ander vlekje te laten zien - met de onsmakelijke naam ouderdomswrat - dat was ontstaan of, verbazingwekkender, eraf was gevallen... Op een keer, toen ze een zucht van walging niet kon onderdrukken en ze zich omdraaide om de keuken weer in te lopen, had ze Sylvie fluisterend een diagnose horen stellen: angst voor de dood.'

Wood heeft een prettige vertelstem; ze schrijft beheerst, onsentimenteel en niet zonder humor. Goed, het krakkemikkige beest dat in haast iedere scène opduikt, half blind, doof, incontinent en weinig mobiel staat wel heel nadrukkelijk symbool voor de lichamelijke aftakeling en de focus van Wood ligt wat al te zeer op de vernederingen die de zeventigers te verstouwen krijgen. Ze weet echter op een mooie manier inzichtelijk te maken dat wat de vrouwen boven alles parten speelt het gevoel is er niet meer toe te doen, het afschrikwekkende besef dat niet alle ambities verwezenlijkt zullen worden, niet alle dromen vervuld. Hoe pijnlijk dat is, want te midden van al dat verval, blijft de levenslust fier overeind.

Ambo Anthos; 256 blz. € 21,99.

Verberg tekst