Barbara Taylor Bradford is geen onbekende. De geheime brief is haar 27ste boek en het verhaal is simpel. Justine, een zelfbewuste en onafhankelijke vrouw, past op het familiehuis in Connecticut. Op een dag vindt ze tussen de post een brief gericht aan haar moeder. De inhoud zet haar wereld op stelten. Haar grootmoeder Gabri, die ze dood waande, blijkt nog te leven. Op basis van schaarse aanwijzingen start ze haar zoektocht in Istanbul en toevallig ontmoet ze daar haar ‘omi’, die haar na lang aandringen de geheime familiegeschiedenis ontluistert. Tussendoor vindt Justine ook nog de liefde van haar leven.
De flap van dit boek belooft veel. Een jonge, schone deerne hurkt op de grond. Ze houdt haar hoofd schroom halvelings naar achter gekeerd. Haar paarse jurk vormt een beschermende cirkel rondom haar. De achterflap voorspelt een spannende intrige. Jammer genoeg dekt de verpakking de lading niet. Het boek leest erg stroef. Het bulkt van de herhalingen. Om de haverklap verneemt de lezer dat Justine en haar tweelingsbroer Richard twee handen op één buik zijn. Vanaf het begin is het duidelijk dat Justine en Richard hun moeder Deborah haten. Ze noemen haar schijnheilig, een pathologische leugenaar en een mannenverslindster. Later in het boek doet ook hun grootmoeder, Deborahs moeder dus, nog een gelijkaardig duit in zakje. Trouwens, Justine en haar nieuwe beau (toevallig de kleinzoon van haar omi’s boezemvriendin) vullen welgeteld een hele pagina als ze beslissen de sponde met elkaar te delen. Probleem is dat ze allebei bij hun respectievelijke grootmoeders inwonen en ze willen ‘het’ daar niet doen. Spannend! Er zitten ook inconsequenties in het boek. Omi geeft Justine op een bepaald moment een pakketje dagboekuittreksels waarin de jonge omi haar jeugdjaren beschrijft. Op een bepaald moment heeft ze het over een meisje dat plots verdwijnt. Tot zover geen probleem. Maar dan vermeldt ze dat ze nooit meer boven water gekomen is. Hoe kon omi dat nu weten op het moment dat ze haar dagboek schreef? Een boek om weg te leggen en te vergeten. [Elke Beckers] Verberg tekst

Als documentairemaakster Justine Nolan (32) in New York de post verzorgt van haar moeder die op zakenreis is, ziet ze een brief waaruit blijkt dat haar dood gewaande oma nog leeft. Haar moeder heeft haar en haar tweelingbroer jaren geleden verteld dat oma bij een vliegramp was omgekomen. Geschokt licht ze haar broer in en besluit naar Istanboel te gaan, waar hun geliefde oma mogelijk woont; ze combineert dat met het maken van een documentaire over de stad. Ze heeft weinig succes met zoeken, tot ze in een tuin een vrouw ziet die veel op haar oma lijkt. De ex-journaliste uit Leeds schreef sinds 1979 in de VS veel romantisch-historische romans die vaak in Yorkshire spelen, bestsellers zijn en soms verfilmd werden voor de televisie. Deze boeiende, goed vertaalde 26e is vlotgeschreven en heeft een uitstekende plot, waarin zowel oorlogservaringen als enige romantiek goed zijn verwerkt. Normale druk.